Powered By Blogger

zondag 27 maart 2011

Dinsdag 22 maart (Orlando – Chicago - Amsterdam)


Op ons gemak opgestaan en eerst maar eens ontbeten met de restjes.
Daarna hebben we de laatste dingen in de koffers gedaan en vervolgens toch nog maar eens de koffers gewogen. Natuurlijk waren de koffers te zwaar dus boeken en andere zware dingen maar in de 2 rugzakken gedaan, die vervolgens uitpuilden. Maar goed, de koffers waren wel lichter en volgens ons moest het allemaal net lukken.
We hebben nog koffie gedronken op het terras en toen was het echt tijd om de villa te verlaten. Rustig zijn we naar het vliegveld gereden waar we de auto, ook zonder problemen hebben ingeleverd. Bij de incheckbalie was het erg rustig en onze koffers bleven gelukkig net maar dan ook net onder het toegestane gewicht.
We hebben buiten een poos op een bank in de zon gezeten en gekeken naar alle mensen die uit taxi’s en wegbrengauto’s stapten en afscheid namen.
Een leuke manier om de tijd te doden.
Bij de paspoortencontrole en de handbagagecontrole stond een hele lange rij maar wonder boven wonder ging dat toch allemaal nog redelijk snel.
De vlucht van Orlando naar Chicago verliep erg rustig tot we in de buurt van Chicago kwamen. Het bleek er erg slecht weer te zijn, veel regen en harde windstoten zodat er i.p.v. drie landingsbanen maar twee beschikbaar waren.
Dit had tot gevolg dat we bijna een half een uur in de lucht hebben rondgecirkeld vóór er ruimte voor het vliegtuig was om te landen.
Gelukkig ging de tijd in Chicago een uur terug want anders hadden we moeite gehad om onze aansluitende vlucht te halen.
Nu konden we tamelijk relaxed naar de gate lopen.
Bij de controle om het vliegtuig in te mogen, ging het toch weer even mis. Tijdens de check van de instapkaarten, klonk er een piep en werden we verwezen naar de balie waar (natuurlijk) weer een rij stond. De bloeddruk van Jan schoot acuut omhoog. We moesten ons paspoort laten zien maar dat was uiteraard in orde dus was er geen vuiltje aan de lucht en we konden gewoon het vliegtuig in.
De avond van tevoren hadden we onze stoelen in de economy klasse ingeruild voor 2 stoelen in de economy plus klasse wat betekende dat we meer beenruimte zouden hebben. Het blijkt, dat zo’n 20 cm meer beenruimte toch heel wat uitmaakt, zeker op zo’n lange vlucht.
We zochten onze stoelen op en installeerden ons. In het begin van de vlucht was er de nodige turbulentie zodat ik even behoorlijk misselijk werd maar na verloop van tijd werd het gelukkig rustiger. Bijkomend voordeel van de economy plusklasse was dat er de nodige stoelen vrij waren zodat we toen het vliegtuig eenmaal in de lucht was, achter elkaar zijn gaan zitten. Zodoende hadden we beiden 2 zitplaatsen tot onze beschikking en we hebben zelfs nog geslapen.
De vlucht verliep verder zonder problemen en om kwart over 8 ’s morgens landden we op Schiphol. Even wachten op de koffers en daarna door de douane waar we óók geen problemen hadden.
Onze zoon, die ons zou ophalen, was er nog niet dus we waren van plan om nog maar even afscheid te nemen van de Starbucks. Eerst maar even Steffan bellen om te vragen hoever hij nog van Schiphol zat maar het bleek dat hij al op Schiphol was. Via onze mobieltjes hadden we elkaar vrij snel gevonden en toen begon de tocht naar de parkeergarage. Ik zeg tocht, omdat Steffan de eigenaardigheid heeft om de auto zo ver mogelijk weg te parkeren. We moesten dus een aardig eind lopen maar uiteindelijk kwamen we toch bij onze eigen, wel héél kleine auto.
Al met al waren we om 10 uur thuis en daar begon het gevecht tegen de slaap. Ik heb het om één uur opgegeven en ben toch maar ruim een uur gaan slapen.
Daarna was er de hond, de post en de nodige telefoontjes. De koffers laten we lekker staan tot morgen. Dat komt allemaal nog wel.
Maar toch………… het gewone leven begint weer. Kortom we zijn weer thuis.

dinsdag 22 maart 2011

Maandag 21 maart (Orlando)


De laatste volle dag van onze vakantie in Florida.
We beginnen met lekker uitslapen want morgennacht in het vliegtuig zal van slapen niet veel komen, leert onze ervaring.
Vervolgens ontbijten we uitgebreid met de laatste eitjes en sinaasappelsap.
Ook voor de rest zijn het zo’n beetje overal de laatste restjes van.
Na de koffie beginnen we eerst maar eens met de koffers inpakken. Dat is altijd een heel gedoe. We hebben behoorlijk wat kleding gekocht maar het zijn allemaal zomerkleren dus qua gewicht moet het meevallen.
Dat doet het ook dus vind ik dat we nog wel even naar de Publix kunnen om wat spullen te kopen om mee te nemen naar Nederland.
En ja, dan wordt het toch weer koffers in- en uitpakken, wegen, wéér opnieuw inpakken en nog eens wegen. Natuurlijk komen we allerlei zaken tegen die óók nog mee moeten en die we in eerste instantie vergeten zijn.
Kortom; het is altijd weer een opluchting als alles ingepakt is en het gewicht is niet boven de 23 kg.
Wat dat betreft zijn we heel blij dat we vorig jaar een unster (soort weegveer) aangeschaft hebben zodat we op het vliegveld niet voor verrassingen komen te staan.
Verder hebben we gezwommen, gelezen en gerelaxed.
Morgen hoeven we gelukkig niet vroeg op te staan want ons vliegtuig gaat pas om 14.30u. We kunnen alles dus op ons dooie gemak doen.

Dit was mijn laatste verslag uit Florida. Het verslag van de terugreis maak ik uiteraard in Nederland. Ook wil ik nog een evaluatie maken van de punten die ons zijn mee- of tegengevallen tijdens onze 4e vakantie in de USA.
Ik wil alle vaste volgers bedanken voor de leuke reacties die we elke dag weer kregen. We vonden het erg fijn dat jullie onze reis op deze manier meebeleefden.
De foto van vandaag laat de (achterkant van de) villa zien waar we de afgelopen 10 dagen hebben doorgebracht.

maandag 21 maart 2011

Zondag 20 maart (Orlando (Kennedy Space Center))


Vandaag gaan we het laatste doen wat nog op ons favorietenlijstje staat; een bezoek aan het Kennedy Space Center. Het is ruim een uur rijden vanaf Orlando dus we vertrekken bijtijds. Op de grote parkeerplaats mogen we zowaar zelf een plekje zoeken om onze auto neer te zetten en het is nog gratis ook!
We hebben op voorhand al kaartjes gekocht dus we kunnen zó naar de tassen en zakkencontrole (ja, je moet hier zelfs je zakken leeghalen).
Als we dit allemaal achter de rug hebben, mogen we eindelijk naar binnen.
We pakken een plattegrond en na wat overleg besluiten we om eerst de bustour te doen. Er staan al wat bussen klaar maar helaas, vlak voor onze neus gaat de ketting ervoor en we moeten dus wachten. Niet al te lang gelukkig en bijkomend voordeel is dat we als eersten de eerstvolgende bus in kunnen stappen zodat we de beste plaatsen uit kunnen zoeken.
Het Kennedy Space Center is een gigantisch groot complex en we moeten eerst een stuk rijden vóór we bij het eerste gebouw komen; het VAB (Vehicle Assembly Building). Hier worden de raketten en shuttles in elkaar gezet en tig keer gecontroleerd vóór ze worden vervoerd naar de “launch pads” (de lanceerplatforms).
Dit gebouw is niet toegankelijk voor het gewone publiek dus we rijden er langzaam voorbij.
Onze eerste echte stop is een gebouw met een uitkijktoren van waaruit je zicht hebt op de lanceertorens, Launch Pad 39 A en B. Deze 2 zijn de enige, waarvan de spaceshuttle gelanceerd kan worden. In het gebouw bekijken we eerst een korte film die laat zien wat er allemaal gebeurt tot de lancering. Er zijn duizenden mensen mee bezig om een paar astronauten de lucht in te krijgen. Heel interessant om dat allemaal eens te zien.
Hierna beklimmen we de uitkijktoren vanwaar we een goed zicht hebben op Launch Pad 39A, waar we nog net een stukje kunnen zien van de Endeavour, die al opgesteld staat. De lancering is vastgesteld op 19 april.
De afstand tot het lanceerplatform is 3 mijl; dichterbij mag je niet komen.
Daarna stappen we weer in een bus (niet dezelfde; je kunt in iedere willekeurige bus stappen die langs komt rijden), om naar de volgende stop te gaan; het Apollo/Saturn V Center. Dit is een gigantische hal waar de Saturnus V tentoongesteld wordt en waarbij je een goed idee krijgt hoe groot zo’n raket is en wat voor klein stukje er voor de astronauten uiteindelijk overblijft. Indrukwekkend om te zien. Er is ook een ruimte waar allerlei prototypen van ruimtepakken te zien zijn, de echte ruimtecapsule van de Apollo 13 en een stukje maansteen.
Vervolgens gaan we een zaal in waar een controlcenter staat ,helemaal intact.
Dit controle centrum is echt gebruikt en wij zien een simulatie van een Apollo countdown en lift-off. Fascinerend!
Als we hiervan bekomen zijn, stappen we weer in de bus die ons terugbrengt naar het bezoekersgebouw. Al met al zijn we ruim 2 uur bezig geweest dus we besluiten om eerst maar te gaan lunchen.
Daarna gaan we naar het Imaxtheater waar 2 films worden vertoond in 3D.
We kiezen voor de film die gaat over de Hubble, een telescoop die in de ruimte zweeft en allerlei foto’s maakt van de deepspace.
We krijgen een speciaal brilletje om het 3D effect te creëren. De film is fantastisch; het is net of je er midden in zit en of je bijv. de sterren zó aan kunt raken. De film gaat over de geschiedenis van de Hubble; je ziet hoe een reparatie aan de Hubble wordt uitgevoerd in de ruimte. Eigenlijk maak je het mee zoals de bemanning van de shuttle het meemaakt.
Helemaal onder de indruk staan we, na het einde van de film, weer buiten.
Als we een beetje zijn bijgekomen, doen we de space walk of honor. We lopen langs een aantal gedenkplaten met de namen van alle Amerikaanse astronauten die hun leven hebben gegeven voor de ruimtevaart.
Daarna lopen we door de “Rocket Garden” een gedeelte waar een aantal historische raketten staan opgesteld. Je kunt nog gaan liggen in een nagemaakte shuttle om eens te ervaren hoe weinig ruimte je hebt en hoe ongemakkelijk je ligt. Ik heb het uitgeprobeerd maar het zit/ligt/hangt voor geen meter.
Onze allerlaatste stop is (uiteraard) de Space Shop waar Jan een shirt en cap naar zijn zin vindt en ik zowaar een pin. We zoeken nog een paar mooie ansichtkaarten uit en om kwart voor 5 stappen we helemaal tevreden de auto in. Op de terugweg naar Orlando komen we zowaar een Denny’s tegen waar we gaan eten en lekker!
Uiteindelijk zijn we om 7 uur bij de villa na een geweldige dag waar we heel erg van hebben genoten.

De bijgaande foto is van de Endeavour, die al op het launchpad (39A) staat opgesteld.

zondag 20 maart 2011

Zaterdag 19 maart (Orlando)


Vandaag hebben we eerst lekker uitgeslapen en zoals gewoonlijk uitgebreid ontbeten.
Daarna koffie gedronken en wat geluierd. De bedoeling was om in de loop van de dag nog weg te gaan, naar Down Town Disney of zoiets.
Maar zover zijn we helemaal niet gekomen. We hebben de hele dag gelezen, gekletst en gezwommen en dat beviel ons zó goed dat we lekker in de villa zijn gebleven.
Wel hebben we nog even boodschappen gedaan bij de Publix. Daarna gekookt en heerlijk gegeten.
Het was een luierdag en we hebben ervan genoten. Even helemaal niks!
Vanavond hebben we ons verdiept in het Kennedy Space Center.
Daar gaan we morgen naar toe. Eens kijken wat daar allemaal te zien is.

Vandaag plaats ik nog maar een foto van Magic Kingdom aangezien ik geen nieuwe foto’s heb gemaakt.

zaterdag 19 maart 2011

Vrijdag 18 maart (Orlando (Disney World))


Op tijd ons bed uit want we gaan vandaag naar Disneyland, naar Magic Kingdom. Eerst maar een stevig ontbijt, want het zal ongetwijfeld een drukke dag worden. Om kwart over 9 rijden we, met nog heel veel andere disneygangers de gigantische parkeerplaats op. Overal staan disneymedewerkers om het één en ander in goede banen te leiden en iedereen een parkeerplaats aan te wijzen. Onze auto staat onder een lantaarnpaal; dat maakt het nog makkelijker om te onthouden waar we precies geparkeerd staan. Na een stukje lopen, komen we bij een opstapplaats voor een treintje dat ons naar een volgend punt brengt. Hier kunnen we kiezen uit een monorail of een boot, die ons naar de ingang zal brengen. We kiezen voor de boot en kunnen nog nét mee. Al gauw zien we het beroemde kasteel van Doornroosje opdoemen (het kasteel dat je aan het begin van elke Disneyfim ziet). Na zo’n 5 minuutjes varen, kunnen we al weer uitstappen. We lopen met de stroom mee naar de eigenlijke ingang. Nadat ons kaartje is gecontroleerd, onze vingerafdruk is genomen en de tassencontrole is geweest, lopen we dan eindelijk het park binnen.
We lopen allereerst door Mainstreet waar allerlei mooie gebouwen staan die hoofdzakelijk allerlei eettenten bevat. We komen de burgemeester tegen die ons hartelijk welkom heet. Mainstreet komt uit op een grote rotonde van waaruit je in de verschillende gedeelten van het park kunt komen. Hét middelpunt van dit alles is het grote, schitterende kasteel.
Wij besluiten om linksom te gaan en te beginnen in Adventureland. Het eerste wat we tegenkomen is het boomhuis van de Zwitserse familie Robinson. Deze familie leed schipbreuk en bouwde een boomhut om te overleven. Je kunt deze boomhut bekijken en er doorheen lopen. Het is tot in de details nagebouwd en het is een erg leuke ervaring om door de verschillende vertrekken te lopen en de ingenieuze uitvindingen nader te onderzoeken.
Een eindje verder komen we Captain Jack Sparrow tegen, samen met één van zijn maten, bekend van Pirates of the Caribbean. Zij voeren een soort gesprek en zingen een aantal liederen. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat Johnny Depp er stond; zó echt lijkt het.
De attracties in dit gedeelte slaan we verder over en we lopen verder naar Frontierland. Hier gaan we met een vlot naar het eiland van Tom Sawyer. Op dit eiland kun je rondlopen en via allerlei donkere, nauwe gangetjes kom je overal en nergens uit. Ik ben mijn oriëntatie (die toch al niet best is) al snel helemaal kwijt, maar leuk is het wel. We lopen over een brug, gemaakt van latten en houten vaten al wiebelend naar de overkant. Verder gaat het weer, omhoog en omlaag, door een verlaten, donkere mijngang die wonder boven wonder gewoon weer ergens uitkomt.
Als we alles goed hebben bekeken, gaan we weer met het vlot terug naar het vaste land. Tijdens onze tocht over het eiland van Tom Sawyer, hebben we een ouderwetse raderboot voorbij zien varen en dat lijkt ons wel wat.
We zoeken de aanlegplaats van de boot op en schepen ons in voor een tochtje.
Erg leuk om dat eens mee te maken, alleen had de “kapitein” van mij zijn mond mogen houden tijdens de rit. Hij beschreef werkelijk alles wat we onderweg tegen kwamen. Voor de rest was het genieten!
Nadat we weer zijn uitgestapt, kijken we even bij de Big Thunder Mountain Railroads, een attractie die heel hard gaat en waar een gigantische rij mensen voor staat te wachten. Niets voor ons dus.
Op naar Liberty Square waar we gewoon wat rondlopen en daarna een plekje zoeken om te lunchen. We hebben geluk want er komen net 2 schommelstoelen vrij zodat we al schommelend onze lunch opeten. We zien overal mensen met gigantische botten met vlees eraan rondlopen. Uiteindelijk komen we erachter dat het smoked turkey legs zijn, waar je het vlees letterlijk van af moet trekken. We kijken er met verbazing naar. Het blijkt dat hele families met één bot doen.
Na de lunch gaat het weer verder naar Fantasyland. Het is inmiddels hartstikke heet en verschrikkelijk druk dus eigenlijk lopen we als een kip zonder kop rond. Niet alleen bij de attracties, ook bij de eet en drinktenten staan lange rijen mensen te wachten. Kinderen, maar ook volwassenen kunnen op de foto met Winny the Poe en Teigetje en het valt ons op dat iedereen heel rustig staat te wachten; niemand dringt voor of is ongeduldig.
En verder gaat het weer. We gaan weer even terug naar Liberty Square. We bezoeken de Hall of the Presidents,waar we een puur chauvinistisch stukje over de geschiedenis van Amerika en al zijn presidenten zien. Voordeel hiervan is dat we even rustig en lekker kunnen zitten en dat het hier koel is.
Buiten gekomen overvalt de hitte ons weer en gaan we door naar Tomorrowland. Daar hebben we het al gauw gezien en we hoppen van het ene naar het andere land.
Opeens valt het ons op dat er touwen gespannen zijn en dat overal mensen achter die touwen zijn gaan staan of zitten. Er staat wat te gebeuren. De grote middagparade komt eraan. Ook wij zoeken een plaatsje in de brandende zon want de schaduwplekken zijn zo te zien “uitverkocht”.
De parade is hartstikke leuk om te zien. Alle bekende disneyfiguren komen langs, op grote,fantastisch mooi gemaakte praalwagens of gewoon lopend.
Na de parade kijken we elkaar aan en we zijn het roerend eens; we hebben het gehad. We gaan op pad naar de uitgang. Via allerlei winkeltjes waar ik na veel zoeken een qua grootte, redelijk normale pin vind, een paar kaarten en een kleine Mickey Mouse. De boot en het treintje brengen ons naar de parkeerplaats waar onze Suv nog netjes onder de lantaarnpaal staat.
We verlaten DisneyWorld en rijden naar een Applebees waar we heerlijk eten.
Dan rijden we terug naar de villa waar ik “even” op bed ga liggen om vervolgens na anderhalf uur weer wakker te worden.
Conclusie van deze dag: het was hartstikke leuk om mee te maken. We hebben genoten en dan vooral van het mensen kijken. Al die kinderen, kleine meisjes in lange, glinsterende prinsessenjurkjes, peuters die uitgeteld in hun buggies liggen te slapen. We hebben heel veel gezien maar wij zijn niet echt mensen voor een pretpark. Ik weet dat er veel mensen zijn die er anders over denken maar voor ons is één dag Disney genoeg.

vrijdag 18 maart 2011

Donderdag 17 maart (Orlando (Florida Mall))


Vanmorgen eerst maar eens lekker uitgeslapen, aangezien het gisteravond behoorlijk laat was voor we naar bed gingen.
Eerst maar eens rustig ontbeten en daarna een beker koffie gedronken. We hebben geen pretparkplannen vandaag dus we hoeven ons niet te haasten.
Het is wederom prachtig weer; een blauwe lucht en een stralende zon (dat wordt weer wennen als we weer in Nederland zijn).
We besluiten om vandaag nog maar eens te gaan winkelen in de Florida Mall dit keer. Daar zit nl. een winkel van Victoria’s Secret en daar wil ik beslist naar toe. Om half 12 rijden we weg en we zijn nog niet op de I-4 als we in de file terechtkomen. Dit zat niet in onze planning maar gelukkig hebben we niet echt haast dus we geven ons er maar aan over en laten het lijdzaam over ons heenkomen. We doen er dik een uur over om bij de Florida Mall te komen waar we vervolgens wel snel een parkeerplaats vinden.
Via de plattegrond van de mall komen we daar waar we (ik met name) willen zijn en ik slaag ook nog eens goed.
Dit was, wat mij betreft, het enige verplichte nummertje dus slenteren we vervolgens langs een heleboel winkels. We kijken oa bij de winkel van M&M waar ze werkelijk alle kleuren M&M’s hebben en een heleboel artikelen die met M&M te maken hebben.
Als tussenstop gaan we bij Starbucks langs om aan onze verslaving te werken en om even uit te rusten.
Daarna winkelen we weer verder. Om half 4 zijn we het zat (Jan is het al veel eerder zat) en zoeken we de auto weer op.
De terugweg gaat gelukkig zonder file en via de Publix belanden we weer in de villa. We gaan lekker buiten zitten met een koud glas water en daarna ga ik het zwembad uitproberen. Het water is nog behoorlijk koud maar als ik er eenmaal in ben, is het toch wel erg lekker. Wat een luxe; je eigen privé zwembad! Geen gespetter om je heen en niemand die je in de weg zit.
Jan bekijkt alles vanuit z’n luie stoel en is (nog) niet zover om ook te gaan zwemmen.
Nadat ik een douche heb genomen, gaan we eerst maar een home made maaltijd in elkaar flansen en lekker opeten.
Vanavond moeten we ons nog verdiepen in het Disney Park Magic Kingdom want dat staat voor morgen op het programma.
Ik ben heel benieuwd hoe we dat vinden. Jullie horen het morgen wel.
Als foto doen we er nog maar één van SeaWorld.

donderdag 17 maart 2011

Woensdag 16 maart (Orlando (Seaworld))


Vanmorgen waren we gelukkig wel op tijd wakker en na een ontbijt maar zonder koffie zijn we op weg gegaan. Om kwart over 9 reden we de parkeerplaats van SeaWorld op. Gauw naar het loket met het speciale formulier dat hopelijk recht geeft op gratis kaartjes. SeaWorld heeft nl. de policy dat militairen gratis naar binnen mogen. Bij Jan was dat ook inderdaad geen probleem; hij had zijn militaire ID kaart bij zich. Maar ik heb er nooit een keer aangedacht dat ook ik moest bewijzen dat ik was wie ik zei dat ik was. Mijn paspoort en rijbewijs lagen veilig in de villa; dus ik kon mij niet legitimeren. Helaas pindakaas; gewoon betalen voor mij dus. Jammer maar we hadden in elk geval één gratis kaartje.
Bij de tassencontrole ging het vervolgens óók verkeerd. We hadden bolletjes kaas meegenomen en die mochten dus niet mee naar binnen. Snacks mochten wel maar gezonde bolletjes dus niet. Die eindigden dus in de vuilnisbak. Dat was dus een goed begin van de dag.
Nog namopperend (ik) zijn we maar eerst even rustig gaan zitten om de plattegrond te bekijken. We hadden gisteren al genoteerd welke shows we in elk geval wilden zien en daar een schema van gemaakt.
De eerste show, A’lure, begon om 10.45u. We hebben eerst rondgekeken in de buurt van het Nautilus Theater waar deze show vol acrobatiek zou worden opgevoerd. Bijtijds hebben we een plaats gezocht van waaruit we alles goed konden zien. Het was een mooie show, met veel mooie kostuums, veel lichteffecten en veel acrobatiek. Het had, voor ons gevoel, weinig te maken met de wereld van de zee maar het was erg mooi om naar te kijken. We hebben ervan genoten.
Daarna zijn we gaan rondlopen. We hebben de haaien en roggen bekeken die in een bassin zwommen en zijn in de tunnel geweest waar het net leek of je midden tussen de haaien stond. Zoiets hadden we in Nederland ook al eens gezien maar het acrylglas van deze tunnel was heel erg helder. Wat wel weer heel grappig was; je loopt niet door deze tunnel,nee je stapt op een lopende band en op deze manier word je door de tunnel getransporteerd. Voordeel is dat je geen opstopping krijgt maar ik vond het jammer dat je niet stil kon blijven staan; het was te snel voorbij.
Vervolgens zijn we bij de zeeleeuwen gaan kijken. Er waren er een heleboel en er was zelfs een jonge zeeleeuw die heerlijk op een rots in het zonnetje lag. Ik blijf het verwonderlijk vinden dat deze logge dieren die zich op het droge zo lomp en onhandig bewegen, in het water zo sierlijk zijn.
De zeeleeuwen hadden een heel ruim en mooi bassin en je kon ze van heel dichtbij bekijken. Er liep ook iemand rond van Seaworld die van alles vertelde over de dieren en waaraan je vragen kon stellen.
Nadat we een poos van ze genoten hadden, zijn we in de richting van het Whale en Dolphin Theater gelopen.

Vlak ervoor hebben we nog even wat gegeten en gedronken en toen was het tijd voor Blue Horizons, een show met dolfijnen,vogels, een walvis (kleintje) en acrobaten. Het theater zat stampvol maar wij hadden mooie plaatsen omdat we bijtijds aanwezig waren.
Het verbaasde mij weer eens dat er zoveel Amerikanen met bergen eten aan kwamen zetten; dienbladen vol met frites en hamburgers. Ik snap dat niet want in mijn beleving ga je naar een show om te kijken en niet om te eten maar Amerikanen zullen wel 2 dingen tegelijk kunnen.
De show was fantastisch; er waren heel wat dolfijnen die de mooiste kunstjes lieten zien; salto’s, dubbele salto’s, alleen en met 2 of 3 dolfijnen tegelijk.
Tussendoor een aantal goede staaltjes acrobatiek, vliegende ara’s en zwemmers die van heel hoog in het water doken. Overal gebeurde wel wat en ik kwam ogen tekort om alles te zien. Het fotograferen heb ik al heel snel opgegeven. Het is razend moeilijk om precies te timen wanneer de dolfijnen een salto gingen maken en bovendien miste ik veel te veel van de show.
Weg camera en gewoon maar genieten! De foto’s zitten dus alleen maar in mijn hoofd.
Na deze mooie show zijn we op een holletje naar het Shamu Stadium gegaan voor de volgende show; ”Believe” met de orka’s.
Ook deze show was geweldig. Wat een gigantische dieren zijn het toch. Er was zelfs een jong bij dat mooi met moeders mee zwom. Ik had nog nooit een orka in het echt gezien maar dat werd nu in één keer goedgemaakt.
Wat een geduld moet je hebben als je deze giga dieren wat wilt leren.
Diep onder de indruk verlieten we het Shamu Stadium.
De shows die we wilden zien, hadden we gehad dus hoefden we de tijd niet meer in de gaten te houden. Eerst maar even overleggen en kijken op de plattegrond wat we allemaal nog wilden zien. De Manta en de Kraken, 2 grote achtbanen, kunnen we links laten liggen; daar zijn we geen types voor.
We besluiten om eerst naar de Wild Artic te gaan. Dit kun je op 2 manieren doen; met een “helikopter-simulatie” en lopend. Onszelf kennend, doen we het maar lopend. Via een filmzaaltje waar de helikoptervlucht gesimuleerd wordt, komen we in een “poolstation” van waaruit we langs pinguïns, een ijsbeer en een walrus komen. Deze dieren leven in hun natuurlijk klimaat; bij de pinguïns valt zelfs sneeuw. Het “poolstation” is net echt en het is er koud.
Hierna gaan we naar de dolfijnen; het is net voedertijd. Je kunt een bakje vis kopen en zelf de dolfijnen voeren, ze eten bijna uit je hand. Wij doen dat niet aangezien het er giga druk is maar ik kan vanaf onze standplaats wel een paar goeie foto’s maken. De Manatee Rescue is onze volgende stop. Ook hier staat weer iemand van SeaWorld die van alles vertelt over de Manatees
(zeekoeien) Het blijven schattige, goeiige dieren die hier overigens in heel helder water zwemmen zodat je ze heel goed kunt bekijken.
Als we op de terugweg weer langs de dolfijnen komen, is het voeren voorbij.
Het is er superrustig en we genieten nog een hele poos van deze prachtige dieren. Jan moet me er bijna wegtrekken; ik had nog uren kunnen blijven kijken. We lopen zo langzamerhand richting uitgang, via de winkeltjes uiteraard. Ik ben de hele dag al op zoek naar een pin van SeaWorld maar die is niet te vinden. Allerlei speelgoed zeebeesten, magneten en andere meuk maar geen pin te vinden helaas.
Om 5 uur zoeken we de auto weer op op de gigantische parkeerplaats. We weten zo’n beetje waar hij staat maar gelukkig hebben we een afstandsbediening zodat we alleen maar hoeven te kijken bij welke auto de lichten aangaan. Als we de auto gevonden hebben, is het inmiddels 5 uur.
We besluiten om bij Denny’s te gaan eten; een hamburger en frites, dat hebben we al een aantal dagen niet meer gegeten.
Om 6 uur zijn we weer in onze villa. Tijd om lekker uit te rusten en na te genieten. SeaWorld was voor ons een fantastisch park. Het is heel ruim opgezet en ondanks de thrills is er ook voor ons meer dan genoeg om een hele dag door te brengen.