Dinsdag 22 maart (Orlando – Chicago - Amsterdam)

Op ons gemak opgestaan en eerst maar eens ontbeten met de restjes.
Daarna hebben we de laatste dingen in de koffers gedaan en vervolgens toch nog maar eens de koffers gewogen. Natuurlijk waren de koffers te zwaar dus boeken en andere zware dingen maar in de 2 rugzakken gedaan, die vervolgens uitpuilden. Maar goed, de koffers waren wel lichter en volgens ons moest het allemaal net lukken.
We hebben nog koffie gedronken op het terras en toen was het echt tijd om de villa te verlaten. Rustig zijn we naar het vliegveld gereden waar we de auto, ook zonder problemen hebben ingeleverd. Bij de incheckbalie was het erg rustig en onze koffers bleven gelukkig net maar dan ook net onder het toegestane gewicht.
We hebben buiten een poos op een bank in de zon gezeten en gekeken naar alle mensen die uit taxi’s en wegbrengauto’s stapten en afscheid namen.
Een leuke manier om de tijd te doden.
Bij de paspoortencontrole en de handbagagecontrole stond een hele lange rij maar wonder boven wonder ging dat toch allemaal nog redelijk snel.
De vlucht van Orlando naar Chicago verliep erg rustig tot we in de buurt van Chicago kwamen. Het bleek er erg slecht weer te zijn, veel regen en harde windstoten zodat er i.p.v. drie landingsbanen maar twee beschikbaar waren.
Dit had tot gevolg dat we bijna een half een uur in de lucht hebben rondgecirkeld vóór er ruimte voor het vliegtuig was om te landen.
Gelukkig ging de tijd in Chicago een uur terug want anders hadden we moeite gehad om onze aansluitende vlucht te halen.
Nu konden we tamelijk relaxed naar de gate lopen.
Bij de controle om het vliegtuig in te mogen, ging het toch weer even mis. Tijdens de check van de instapkaarten, klonk er een piep en werden we verwezen naar de balie waar (natuurlijk) weer een rij stond. De bloeddruk van Jan schoot acuut omhoog. We moesten ons paspoort laten zien maar dat was uiteraard in orde dus was er geen vuiltje aan de lucht en we konden gewoon het vliegtuig in.
De avond van tevoren hadden we onze stoelen in de economy klasse ingeruild voor 2 stoelen in de economy plus klasse wat betekende dat we meer beenruimte zouden hebben. Het blijkt, dat zo’n 20 cm meer beenruimte toch heel wat uitmaakt, zeker op zo’n lange vlucht.
We zochten onze stoelen op en installeerden ons. In het begin van de vlucht was er de nodige turbulentie zodat ik even behoorlijk misselijk werd maar na verloop van tijd werd het gelukkig rustiger. Bijkomend voordeel van de economy plusklasse was dat er de nodige stoelen vrij waren zodat we toen het vliegtuig eenmaal in de lucht was, achter elkaar zijn gaan zitten. Zodoende hadden we beiden 2 zitplaatsen tot onze beschikking en we hebben zelfs nog geslapen.
De vlucht verliep verder zonder problemen en om kwart over 8 ’s morgens landden we op Schiphol. Even wachten op de koffers en daarna door de douane waar we óók geen problemen hadden.
Onze zoon, die ons zou ophalen, was er nog niet dus we waren van plan om nog maar even afscheid te nemen van de Starbucks. Eerst maar even Steffan bellen om te vragen hoever hij nog van Schiphol zat maar het bleek dat hij al op Schiphol was. Via onze mobieltjes hadden we elkaar vrij snel gevonden en toen begon de tocht naar de parkeergarage. Ik zeg tocht, omdat Steffan de eigenaardigheid heeft om de auto zo ver mogelijk weg te parkeren. We moesten dus een aardig eind lopen maar uiteindelijk kwamen we toch bij onze eigen, wel héél kleine auto.
Al met al waren we om 10 uur thuis en daar begon het gevecht tegen de slaap. Ik heb het om één uur opgegeven en ben toch maar ruim een uur gaan slapen.
Daarna was er de hond, de post en de nodige telefoontjes. De koffers laten we lekker staan tot morgen. Dat komt allemaal nog wel.
Maar toch………… het gewone leven begint weer. Kortom we zijn weer thuis.