Maandag 14 maart (Orlando (Universal Studio’s))

Alweer een stralende, zonnige dag. Na een uitgebreid ontbijt en toch maar eerst een beker koffie, pakken we onze rugzak en gaan we op weg naar Universal Studio’s. Vanaf onze villa is dat een klein half uurtje rijden over de Interstate. De afslag staat duidelijk aangegeven en we komen zonder problemen bij de immense parkeergarage. Daar staan mensen klaar om ons precies te wijzen waar we mogen/ moeten parkeren voor het luttele bedrag van 15 dollar. Ik moet zeggen, het gaat allemaal heel geordend.
We moeten we eerst een behoorlijk eindje lopen, samen met een grote drom andere pretparkgangers. Bij de ingang worden onze kaartjes gescand en er wordt een vingerafdruk genomen. Vervolgens wordt onze rugzak gecontroleerd en ik moet zelfs mijn cameratas openmaken. Maar dan zijn we toch echt binnen. We komen op een plein met allerlei grappige huisjes die bij nader onderzoek allemaal winkeltjes en eettenten blijken te zijn.
We gaan eerst maar eens even ergens zitten om alles op ons te laten inwerken. Vanaf onze zitplaats hebben we een mooi uitzicht op de Incredible Hulk Coaster, een giga achtbaan waar je meerdere keren over de kop gaat.
Iedereen gilt op hetzelfde moment en ik ben blij dat ik veilig op mijn stoel zit en alleen maar hoef te kijken.
We nemen de plattegrond van het park erbij en besluiten om linksom te gaan beginnen. Dan storten we ons in de mensenmassa. We laten ons maar meevoeren en komen op een gegeven moment bij Dudley Do Right´s Ripsaw Falls (what´s in a name). Een soort waterglijbaan waar je in een uitgeholde boomstam naar beneden gaat en waar je kletsnat wordt. Hier blijven we een tijdje staan kijken. Je kunt precies zien wie in deze attractie is geweest want die mensen zijn nat. Gelukkig is er een “mensendroger” zodat je niet met je
natte kloffie verder door het park hoeft.
Als we verder lopen, komen we bij Jurassic Park, te zien aan een jeep waar een dinosaurus dreigend boven hangt. We lopen door Camp Jurassic, een soort grottenstelsel met netten waar je overheen kunt lopen. Volgens Jan, filmkenner bij uitstek, heeft het weinig met het echte Jurassic Park te maken maar ik vind het wel leuk.
Vervolgens zien we een attractie die ons wel leuk lijkt (wat we tot nu toe hebben gezien, vonden we veel te eng) de Pteranodon Flyers) maar laten we dáár nu niet in mogen. Dit blijkt alleen voor kinderen te zijn of voor volwassenen die een kind bij zich hebben. Bijna hadden we een kind meegesleurd maar omdat ook hier de wachttijd 60 minuten is, doen we dat toch maar niet.
Verder dan maar naar het Jurassic Park, Discovery Center waar een paar nagemaakte dino’s staan en waar een aantal doe dingen voor kinderen zijn.
Dan besluiten we eerst maar te gaan lunchen. Het is vrij eenvoudig om een rustig plekje te vinden; je vermijdt het geijkte pad en de vreettentjes en voor je het weet ben je alleen.
We gaan lekker in de schaduw zitten en eten onze bolletjes met kaas, een bekertje yoghurt en een banaan; dit alles onder de geur van hamburgers.
Na een poosje gaan we weer verder en komen we bij The Wizzarding World of Harry Potter. Het kasteel hadden we al uit de verte gezien. We hadden het idee dat we door het kasteel, Zweinstein, konden lopen, door de eetzaal en de klaslokalen; kortom dat we alle plekken die we kennen vanuit de films, zelf konden bekijken. Niets is echter minder waar; Je kunt nl. niet in het kasteel; je kunt er langs lopen maar meer ook niet. Ik denk dat je wel wat te zien krijgt als je in één van de attracties gaat maar daar moet je héél lang voor wachten en bovendien zijn wij 2 bangerikken die al snel iets eng vinden.
We lopen door het dorp van Harry Potter, nou ja lopen; we worden meegevoerd in de massa. Het is hier echt gigantisch druk; niet normaal.
De huisjes van het dorp, dat overigens heel mooi gebouwd is, zijn óf eettenten, óf winkels óf loze gevels. Je kunt er dus alleen maar naar binnen als je wat wilt kopen of als je wilt eten.
We laten de gigantische drukte maar snel achter ons en gaan verder naar The Lost Continent; ook heel mooi gebouwd. Er blijkt een show te beginnen, The 8th Voyage of Sindbad Stunt Show. Dát lijkt ons wel wat.
We gaan een grote grot binnen en zoeken een plaatje van waaruit we alles goed kunnen zien. Het is een voorstelling met de nodige acrobatische toeren, veel zwaardgevechten, harde knallen en veel vuur en water. Ook zit er de nodige humor in. Kortom; we vermaken ons prima; dit vinden we echt leuk.
Onbewust hebben we de goede plaatsen gekozen want op bepaalde plekken worden de toeschouwers behoorlijk nat.
Na de voorstelling lopen we verder door The Lost Continent, langs The Mystic Fountain. Als je een muntstuk in de fontein gooit, voorspelt een stem jouw toekomst. Eerst denken we dat er een bandje wordt afgespeeld maar het blijkt een echte stem te zijn die zich echt persoonlijk richt tot degene die het muntje heeft gegooid. Om de zoveel tijd, krijgt een muntengooier i.p.v. een voorspelling een straal water over zich heen, dit tot groot vermaak van de toeschouwers. Ook in dit gedeelte van het park weer een aantal thrills waar wij maar aan voorbij lopen.
Het laatste gedeelte waar wij komen heet Seuss Landing, naar de boeken van Dr. Seuss (deze boeken hebben wij nog aan onze kids voorgelezen toen ze klein waren) en hoofdzakelijk gericht op kinderen. Wij mogen dus niet in deze attracties. In dit gedeelte, dat heel kleurig is, staat ook een grote draaimolen en zijn er veel speeldingen voor kids.
Na dit gedeelte zijn we rond en staan we weer waar we vanmorgen zijn begonnen; bij de achtbaan dus.
We besluiten om niet nog een rondje te doen maar om lekker naar de villa te gaan.
Al met al valt dit park ons tegen. Er staat heel veel op een erg kleine oppervlakte. Er zijn o.i. veel te veel eettenten en winkeltjes. Volgens ons zijn de thema’s opgebouwd rondom een rollercoaster. Wij zijn bovendien geen thrillseekers en dan heb je, denk ik, weinig in dit park te zoeken. We hebben ons prima vermaakt hoor, hoofdzakelijk met het kijken naar mensen, maar als we dit van tevoren hadden geweten, dan hadden we dit park over geslagen.

Dit is echter puur onze mening; ik denk dat heel veel mensen hier heel anders over denken; anders was het niet zo druk geweest in dit park.
We zoeken onze auto op, gelukkig hebben we opgeschreven waar die staat, en rijden via de Publix terug naar onze villa.